De beiaard van de Pauluskerk in Baarn
Begin jaren ‘60 werd onder de Baarnse bevolking een inzamelingsactie gestart, met als doel de toren van de Pauluskerk te voorzien van een handbespeeld drie-octaafs carillon. Helaas bleef de opbrengst achter bij de verwachtingen. In 1966 moest daarom worden volstaan met de plaatsing van een bescheiden klokkenspel van 25 klokken, dat alleen automatisch kon worden bespeeld door middel van een bandspeelwerk. Dankzij de inspanningen van een gemeenteambtenaar, werd dit spel in de jaren ’70 geleidelijk uitgebreid tot 35 klokken. Het automatisch bandspeelwerk werd in 1990 vervangen door een computer en in 1992 werd een elektronisch keyboard geïnstalleerd, waarmee het carillon, op primitieve wijze, ook handmatig kon worden bespeeld.
Na herhaalde verzoeken van beiaardier Erica Kreijns om het keyboard te vervangen door een stokkenklavier, besloot de gemeenteraad de helft van het bedrag dat nodig was beschikbaar te stellen, mits de andere helft door de Baarnse bevolking bijeengebracht zou worden. Voor dit doel werd in november 2000 de ‘Stichting Carillon Baarn’ opgericht. De stichting besloot echter zich ook in te zetten voor een uitbreiding met vijf grote en vier kleine klokken, waarbij ook de fraaie luidklok van de Pauluskerk uit 1948 op het carillon zou worden aangesloten. De actie slaagde dankzij bijdragen van de Baarnse bevolking, het Baarnse bedrijfsleven en de Lionsclub Eemland. Eind 2001 was het benodigde bedrag bijeen gebracht De stichting gaf klokkengieterij Kon. Eijsbouts te Asten opdracht voor de inrichting van een carillon van 44 klokken.
Op 5 mei 2002 werd het vernieuwde carillon in gebruik genomen met een feestelijk concert door de beiaardiers Erica Kreijns, Gideon Bodden, Bob van Wely en Jacques Maassen. De exploitatie en het toezicht op het onderhoud van het carillon werden door de gemeente Baarn aan de stichting toevertrouwd.
In 2002 startte de stichting met een jaarlijkse serie zomeravondconcerten. Op 20 september 2012 is het automatisch speelwerk, dat ieder kwartier een wijsje laat horen, gereviseerd door klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts uit Asten. Dit speelwerk werd door een computer aangestuurd. Magneethamers sloegen tegen de buitenkant van de klokken. Eijsbouts liet deze magneten vervallen en plaatste op het beiaardklavier een pneumatisch apparaat. Hierdoor klinken de automatische melodieën voortaan door de speelklepels van het handspeelwerk die tegen de binnenkant van de klokken worden geslagen, dezelfde klepels als waarmee de beiaardier, Bauke Reitsma, de beiaard bespeelt. Door deze wijziging klinkt het automatisch spel nu aangenamer en milder.